บทที่ 434

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าคุณแม่ฉินเอาใจใส่เธอเป็นพิเศษขนาดไหน ท่านจับมือของเธอไว้พลางทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกมาอยู่หลายครั้ง

ไม่ใช่แค่คุณแม่ฉิน แม้แต่เสิ่นอวิ๋นอู้เองก็อ้ำๆ อึ้งๆ เช่นกัน

เพราะเธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดอย่างไรดี และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะเรียกท่านว่...